فکرهای درهم یک مرد

هیچی برای یه برون گرا از بودن در کنار افراد اشتباهی بدتر نیست

کسایی که برون گرا نیستن تو را درک نمی کنند رفتارش و  شخصیتشون شبیه تو نیست

یکی از رفقا بهش گفتم فلانی بهمان درست چی شد و جواب نداد(کسی که خیلی از نظر درسی توی کون هم ایم و انتخاب واحد را با حرف اون شبیه اون بر مدارم و...)

از یکی دیگه هم پرسیدم فلانی بین این استاد های فیزیک کدوم را بردارم انلاین شد جواب نداد

و همین دو تا اتفاق کافی بود تا کلا نابود شم امروز

اعصاب خورد کله تباه

اقا نمی خوام این افراد را نمی خوام. ادم های برون گرا میخوام که صبح تا شب چرت بگیم همه چی شون شبیه من باشه . خسته شدم به خدا از اینکه دغدغه های مردم به درد لای جرز دیوار نمی خوره. از اینکه ایده های من ان سال جلو تر از فهم این دوروبری هامه نمی کشم

ریدم توی هر چی استارت اپ و رشد و تلاشه. می فهممم که باید مثل استارت اپ تلاش کرد و هر جا بازار کشش نداره نرفت سمتش و ... ولی خب بابا من چی کنم توی این خرابه با کلی ادم کس خل گیر افتادم؟ بکشید بیرون دیگه واقعا دلم فرار می خواد فرار